Documentairemaker Rudy Pinceel volgde de pionier van de Belgische animatiefilm drie jaar lang in dagelijks leven en schetsen, voorbereiden op nieuwe projecten en onvermijdelijk terugblikken. De docu begint in 2015, toen TANK de beste kortfilm werd tijdens de Semana Internacional de Cine in Valladolid. Twee zomers later kreeg Servais te horen dat Mu.ZEE in Oostende twee permanente tentoonstellingszalen voor hem zou vrijmaken, naar een idee van Peter Craeymeersch. Voor eeuwig zij aan zij met James Ensor en Léon Spilliaert. De opening van de permanente expo dit weekend is meteen ook de laatste draaidag voor de film.

Raoul Servais is wereldberoemd in de animatie. Hij was in 1963 de eerste in Europa die een opleiding Animatiefilm oprichtte, aan het Gentse KASK. Om zijn ideeën in beeld te kunnen brengen, ontwikkelde hij eigen technische procédés (de Servaisgrafie). Hij maakte 16 films, won in 1979 met de kortfilm Harpya de Gouden Palm in Cannes en schrijft daarnaast nog ruwweg 60 prijzen en onderscheidingen naast zijn naam. Magisch-realisme, poëzie met een diepzwarte rand, een welgemeende middenvinger tegen geweld en dolgedraaide dwang, dat is zijn stijl. Waar die vandaan komt? Servais groeide op tijdens WO II.
 
Op zijn 90e blijft hij exposeren, publiceren en vooral inspireren. Ook jonge mensen en medewerkers duwt hij trefzeker over hun grenzen. Een zoekende kunstenaar die zichzelf nog dagelijks uitdaagt en snedige zelfkritiek laat botsen met triomfen.
 
Vol bewondering en verwondering, maar niet kritiekloos of blind verliefd is SERVAIS een poëtische karakterschets van een grootmeester die met een kenmerkende houding en nog vol jeugdige honger door het leven reist.

OVER DE MAKERS

House of the Dingo is het artistieke productiehuis van Rudy Pinceel. Voor deze productie nam hij o.a. cameraman Erwin Van der Stappen mee aan boord.

Rudy beschrijft hoe het idee voor SERVAIS groeide:

‘Ik ontmoette Raoul Servais bij hem thuis, in juli 2015, in het kader van een andere documentaire die ik op dat moment draaide. Een energieke 87-jarige met de creatieve energie van een jonge kerel. Zwoegend aan de ultieme film die nog gemaakt moest worden. Sindsdien hebben we mekaar dikwijls opgezocht en uiteindelijk samen beslist om zijn inspirerend gedachtegoed en lopende projecten met de camera te registreren. Het was meteen duidelijk hoe we het zouden aanpakken. Raoul houdt niet van luide jubel en glimmende hommages. Ik wou met mijn film de Sturm und Drang en zijn nuchtere maar geniale ziel ontdekken, ondertussen met hem kritisch en ongezouten in zijn filmografie graaiend.’